WIJ ging in het najaar 2016 in première en werd goed ontvangen door pers en publiek. De tekst van WIJ bleek – net als Liefhebben – op zichzelf zoveel kracht te bezitten dat deze in 2017 in boekvorm is verschenen.
Menu
Na een succesvolle tournee in 2016-2017 is WIJ in 2017-2018 weer terug in de theaters in Nederland en België.
Ik ga zeggen wie wij zijn, en dat is bijna onmogelijk, omdat bij alles wat ik zeg iemand denkt, “zo ben ik niet”. En dat zegt heel veel over wie wij zijn…
Laura van Dolron vraagt zich in WIJ af wat we bedoelen als we ‘wij’ zeggen. Wie zijn ‘wij’ en hoe bepalen we wie daar bij hoort en wie niet? WIJ gaat over nee-stemmers en ja-knikkers, over Kant en je kleiner maken dan je bent, over Beethoven en emoticons, over vluchtelingen en vluchters, over in het donker met je kind op een bootje stappen op de Middellandse zee, of je neus begraven in de krullen van je dochter…
Na Laura’s succesvoorstelling Liefhebben, waarin Laura onderzoekt wat liefde is, is het met WIJ tijd voor een scherper en kritischer geluid. WIJ is een politieke speech die je door elkaar schudt. Een persoonlijke bekentenis die je hart breekt. Een ontregelend portret van wie wij zijn.
WIJ ging in het najaar 2016 in première en werd goed ontvangen door pers en publiek. De tekst van WIJ bleek – net als Liefhebben – op zichzelf zoveel kracht te bezitten dat deze in 2017 in boekvorm is verschenen.
Laura over waarom ze WIJ maakte …
1. Wij worden aangevallen. Onze identiteit wordt bedreigd, lees ik in kranten na aanslagen. Maar wie zijn wij? En wat is die identiteit? Er zijn blijkbaar mensen die willen sterven om ons te kunnen doden. Maar waar zouden wij voor sterven, vraag ik me af.
2. Er kloppen niet alleen terroristen op onze deur, maar ook vluchtelingen. Zij moeten ‘van ons’ integreren. Maar waarin? In de hele dag op een schermpje staren? In mensen die om hulp vragen behandelen als misdadigers? Als we willen dat mensen zich aanpassen, zullen we een enthousiasmerend verhaal moeten hebben over wie ‘wij’ zijn.
3.Mijn dochter van anderhalf wil heel graag meedoen. Ze kan niet wachten om deel uit te mogen maken van ‘ons’, van de maatschappij. Met een enorme geestdrift zuigt ze alles op wat wij doen. Kan ik haar met een even groot enthousiasme uitleggen in welke maatschappij zij een plaats heeft?
