Liefhebben

In de cel van Nelson Mandela viel een straal licht die hij gebruikte om tomaten te kweken in een paar oude schoenen. Die deelde hij uit aan zijn medegevangenen. Dat is liefde. Mensen die de lampjes van geparkeerde fietsen die per ongeluk aan zijn blijven staan uit doen, ook al moet je best irritant lang zoeken naar waar dat knopje nou precies zit…dat is liefde. Iemand die alleen woont en op vakantie gaat en voor ze vertrekt een briefje met WELKOM TERUG op haar tafel legt…ook dat is liefde.

In haar hoofd, in haar hart, in haar omgeving en in de wereldgeschiedenis zoekt Laura naar mensen die ons kunnen leren wat liefhebben is. Want écht liefhebben, wat is dat eigenlijk en hoe doe je dat? In haar zoektocht komt zij steeds de dood tegen, want zoals in de bijbel staat blijkt waar: ‘sterk als de dood, is de liefde’. De antwoorden die zij vindt zijn soms hartverscheurend, dan weer hilarisch en doen je lachen door je tranen heen.

Speelperiode

Geen voorstellingen gevonden

Gedachtes met altijd en nooit erin zijn nooit zo helpend…

Liefhebben werd ‘Een cadeau, ‘Groots theater’ en ‘Louterend’ genoemd. De Theaterkrant schreef: ‘het publiek kan zich geliefd wetend naar huis begeven’ en de Standaard: ‘Van Dolron brengt haar theater als een warm bad. Geen therapie. Geen bolwassing zoals vroeger. Wel een oprecht betoog, dat vreemd genoeg, op de richel van de morele preek, nooit gaat betogen. Voor een betere omgang met het leven zoals het is: een pijnlijke grimas die je maar beter ontspant. Zo zit je ook te kijken. Een en al rustige overlevering. Het gevoel van er gewoon bij te mogen zijn, als kleine mislukkende mens: het is de grootste gift die vandaag vanaf een podium te geven valt’.